Table of Contents
Reizen naar Umeå, Zweden
Één van mijn vrienden loopt op het moment een jaar lang stage in Umeå, Zweden. Dus een goede reden om hier even 2 weken op vakantie naar toe te gaan =D
10 februari ging ik dan eindelijk die kant op! (I know, beetje laat met het schrijven van deze post XD) Dit was de maandag na het weekend dat storm Ciara over Nederland blies. Voor mijn vakantie heeft de storm gelukkig niet al te veel problemen gezorgd, naast dat het treinstation bijna helemaal onbereikbaar was met de auto, omdat er allemaal dakpannen op de weg waren gewaaid.
Natuurlijk moest er ook nog even vertraging zijn met mijn vlucht door de storm. De vertraging viel uiteindelijk nog mee, in totaal had ik 3 extra uurtjes om mijn boek uit te lezen haha. Dus voor deze vakantie viel het nog mee.
Voor de rest was het heerlijk rustig aan doen en vliegvelden verkennen voordat ik eindelijk was aangekomen in Umeå!! Voor het eerst in jaaaren liep ik met mijn boots weer door de sneeuw ^^ (en gleed ik een paar keer met mijn kont over het ijs, maar dat ter zijde ;p). Vanaf het vliegveld was het een halfuurtje lopen naar het appartement waar ik eindelijk wat warms kon eten.
De eerste week van dit uitje was wel tijdens een normale schoolweek, dus om niet helemaal achter te lopen moest ik jammer genoeg nog wel een paar keer met school bezig, wat niet altijd even slecht uitkwam, aangezien mijn vriend ook nog gewoon stage had ^^. Maar dat weerhield mij er natuurlijk niet van om gewoon zelf van de omgeving te genieten. In de buurt was een mooi groot meer waar je hele gave foto’s kon maken. Waaronder de foto hieronder. Grotendeels van de foto’s in de galerij onder aan deze post zijn dan ook gemaakt bij dit meer haha. Als je inzoomt op de kaart bovenaan, zie je dit meer “Nydalasjön” meteen rechts van Umeå liggen.
We twijfelden eerst zelfs nog of we het ijs wel op konden, maar het zag er dik genoeg uit. We gokten dat het minimaal wel zo’n 10cm dik was, maar even later kwamen we langs een wak van een ijsvisser en zagen we dat het ijs zowat wel een halve meter dik was!
Noorderlicht
De avond van 18 februari waren we zondag met Lubach aan het kijken en lekker aan het bijkomen van onze dag, toen mijn vriend ineens een berichtje op zijn telefoon. Hij volgt een facebook pagina waar mensen informatie plaatsen over het noorderlicht. Die avond zou het redelijk zichtbaar zijn. Niet geweldig zichtbaar, aangezien er wel bewolking voorspelt was en de sterkte van het licht niet heel hoog zou zijn, maar genoeg om het te zien! Dus we zaten te twijfelen, we waren beide best moe, en het was niet eens zeker of we het wel zouden zien. Maar het was misschien de enigste kans deze twee weken dat we het zouden kunnen zien. In het jaar dat mijn vriend in zweden was, had hij het noorderlicht nog zelfs geen één keer gezien. We wouden het beide toch heel graag zien, dus we besloten toch maar even de kou en gladheid te trotseren. We deden snel 3 lagen kleding over onze pyjama aan, mijn camera en snacks in de rugzak, en toen gingen we toch weer richting het meer.
Vanwege de bewolking en de lage sterkte van het licht was er zelfs niet eens zo veel opkomst bij het meer, wat normaal juist ‘the place to be’ is om het noorderlicht te zien. Naast ons waren er af en toe 2 à 3 mensen die even langs liepen om te kijken of er iets te zien was. Maar richting middernacht was het meeste dat we gezien hadden een paar vage groene strepen door de lucht en bewolking.
Op de foto hieronder is het noorderlicht nog redelijk te zien doordat hij nabewerkt is, maar zo duidelijk zagen wij het niet eens. Maar we konden in elk geval zeggen dat we het noorderlicht gezien hadden.
Toen de groene gloed eigenlijk al helemaal weg was, gingen de laatste 3 mensen die bijna de hele avond met ons daar stonden ook maar weg. Wij hadden het samen verder nog heel gezellig en bleven nog even lekker nagenieten. Na een tijdje gingen wij ook maar weer eens die kant op, maar op het moment dat ik mijn camera in wou pakken, begon het noorderlicht weer wat op te spelen, dus wouden we het eigenlijk toch wel weer afwachten. Iedereen was al weggegaan en we stonden nog als enigste aan deze kant van het meer. Even later begon ineens de hele hemel groen te zien van het noorderlicht. Strepen van groen licht dansten door de lucht. Plots waren we beide helemaal sprakeloos van wat we zagen. Natuurlijk moest ik nog wel tussendoor even een paar foto’s maken, die best wel heel gaaf zijn geworden! Maar het komt niet eens een beetje in de buurt van hoe het is om er live bij te zijn.
Waar ik bij bovenstaande foto juist de helderheid omhoog moest bijstellen om iets groens te zien, moest ik bij onderstaande foto zelfs de helderheid omlaag zetten omdat het licht zo fel was.
Rond half twee, toen het schouwspel weer bijna helemaal vervaagd was, gingen we toch maar weer inpakken. Nog helemaal in awe van wat we net mee gemaakt hadden, waren we na zo’n drie en een half uur in de kou te hebben gezeten, maar weer richting huis gegaan. Konden we eindelijk Lubach nog even uitkijken haha. De volgende ochtend hadden we de wekker weer vroeg gezet, want we wouden nog heel graag een berg gaan beklimmen.
Berg klimmen
Na maar 5 uurtjes te hebben geslapen, zijn we met de bus richting de berg “Tavelsjöleden” gereden. Onderweg naar de bus (die we ook nog eens bijna gemist hadden), moest ik natuurlijk net weer mijn enkel verstuiken XD Toen we in de bus zaten leek het wel mee te vallen, dus begonnen we gewoon aan onze klim. Omhoog hadden we de kortste, maar dus ook de steilste route naar boven genomen. Het voelde alsof het maar een halfuurtje klimmen was, waarna we op de top nog even heerlijk hebben gezeten.
Op de top van de berg kwam even later ook een Zweeds stelletje aan die daar gewoon in hun shirtjes rondliepen, terwijl wij met 3 lagen kleding daar als Nederlanders zaten te genieten van onze choco. Voor hen was het op dat moment ook gewoon warm. Een jaar eerder werd het rond deze tijd op zijn koudst wel -30 graden, maar vanwege de warme wind die door de storm naar het noorden was gewaaid, was de temperatuur nu meer rond het vriespunt.
Toen we weer naar beneden wouden gaan, begon ik mijn enkel toch best wel te voelen. We namen het langere, minder steile, pad naar beneden en gingen over een minder bewandelde route, waardoor we op stukken kwamen waar de sneeuw zo diep was dat we er tot onze middel in zakten. Dit stuk was één van de zwaarste stukken, maarja, wie wijkt er dan ook van een goed bewandeld pad af haha. Op het moment zelf was het best zwaar, vooral ook met mijn enkel, maar achteraf was het toch wel super grappig haha!
Uiteindelijk waren we toch weer bij de bus aangekomen en konden we weer even lekker warm zitten. Mijn voet deed nu wel behoorlijk pijn. Toen we thuis aankwamen was hij ook behoorlijk dik geworden, maar het was het meer dan waard! Die avond waren we beide helemaal kapot, we hadden een kebab mix besteld en waren de rest van de avond ons bed ook niet meer uitgekomen.
Home sweet home
De terugreis naar Nederland ging een stuk soepeler. Alleen moest ik nog wel na een lange vlucht een paar uur in een overvolle trein terug naar huis. Deze vakantie was ook echt net op tijd gepland, want niet lang nadat ik thuis was, begon de corona crisis en kon ineens niemand meer op vakantie. Al om al was dit echt een superleuke vakantie. In deze paar weken alleen al heb ik “bergbeklimmen”, “Zweden” en “het noorderlicht” van mijn bucketlist kunnen afstrepen! Nu maar weer heerlijk beginnen aan het plannen van de volgende vakantie ^^
